Ghostrunner, czy da się grać na słabym pc? czy opłaca się kupować? dowiesz się w tym artykule.

Przed rozpisywaniem dodam, że aktualnie trwa na tą grę promocja.

Gracze gier wideo kochają cyberpunk. Medium doskonale sprawdza się w odkrywaniu chaosu społeczeństwa, w którym szerzą się korporacje i technologia. Dwie z największych tegorocznych gier, Cyberpunk: 2077 i Watch Dogs: Legion, dążą do dostarczenia cyberpunkowych doświadczeń z otwartym światem. Ale jeśli szukasz czegoś nieco szczuplejszego i dużo bardziej złośliwego, wypróbuj pięknego i brutalnego Ghostrunnera. Ta pierwszoosobowa gra na PC ma karny poziom trudności, który może zniechęcić wiele osób, ale zagorzali gracze go zjedzą.

Narracja Ghostrunnera wydaje się bardziej pretekstem do jego wilgotnej estetyki science fiction, ale tak jest. Jako tytułowy Ghostrunner, cybernetyczny wojownik prosto z cyfrowego grobu, wspinasz się po ogromnym wieżowcu zwanym Dharma Tower, aby stawić czoła swojemu ostatecznemu korporacyjnemu wrogowi. Jest to nie tylko ta sama sprytna struktura fabuły, co epicka sztuka walki The Raid, ale ograniczenie akcji do jednego szczegółowego budynku pozwoliło zespołowi niezależnemu zasugerować wiele bogatego budowania świata bez tworzenia czegoś całkowicie poza ich zasięgiem.

To podejście natychmiast się opłaca dzięki efektownym grafikom Ghostrunnera. Oświetlone neonami ulice miasta, metaliczny, industrialny brud i wiele innych oznak nieudanej przyszłości ożywają dzięki głębi i fakturze, która jest bardziej przykuwająca wzrok i przekonująca niż wiele gier AAA. Od czasu do czasu wkraczasz w sferę czystej cyberprzestrzeni złożonej z unoszących się cząstek i świecących konturów wielokątów przypominających Tron. Za chwilę opowiem więcej o wymaganiach technicznych, ale jeszcze bardziej imponująca jest stabilna, piękna wydajność, którą udało mi się wycisnąć ze swojego starzejącego się laptopa do gier.

Chociaż będziesz chciał usiąść wygodnie i zagłębić się w świat Ghostrunnera, kiedy zaczniesz w niego grać, wkrótce zdasz sobie sprawę, że to nie jest opcja. Ghostrunner to pierwszoosobowa gra akcji, w której zamiast zabijać wrogów z daleka za pomocą broni palnej, zabijasz ich z bliska mieczem. Aby szybko wypełnić lukę, wykorzystujesz swoje zwinne talenty parkour, takie jak zjeżdżanie po rampach, przeskakiwanie w powietrzu, bieganie po ścianach i huśtanie się z haków.

Platformówka z perspektywy pierwszej osoby od dawna brzmi fajnie w teorii, ale w praktyce prowadzi do mieszanych wyników. Granie w Mirror’s Edge nigdy nie wygląda tak łatwo i gładko jak w zwiastunie. Perspektywa pierwszoosobowa po prostu nie zapewnia pełnej świadomości sytuacyjnej, której potrzebujesz, aby bez problemów wykonywać trudne skoki. Gry, które robią to najlepiej — Doom Eternal, Metroid Prime, Titanfall — robią to, czyniąc platformówkę tylko ograniczoną częścią ogólnego doświadczenia.

tu tak nie jest. W Ghostrunnerze nieustannie biegasz i skaczesz. Na szczęście gra ma jedne z najlepszych wrażeń z mobilności z perspektywy pierwszej osoby, w jaką kiedykolwiek grałem. Najbardziej przemyślane sekwencje w grze łączą platformę i walkę, tworząc niezwykle stylowe sekwencje w misternie zaprojektowanych przestrzeniach 3D. Odetnij wroga przed sobą, zacznij biegać wzdłuż ściany, przetnij generator tarczy przymocowany do tej ściany i zabij nowo wrażliwego wroga przed sobą, gdy uderzysz w ziemię. Często spotykasz sekwencje czysto platformowe bez żadnych wrogów.

Mechanika platformowa składa się w zasadzie na całą grę, więc nieodłączne wady stają się nieuniknione. W platformówce 2D, a nawet 3D z widokiem z trzeciej osoby, zazwyczaj wiesz, dlaczego przegapiłeś skok. Jednak w Ghostrunner było wiele razy, kiedy nie mogłem ocenić, dlaczego jeden bieg po ścianie był udany, a inny nie. To dopiero początek frustracji związanych z grą, które omówię później. Przynajmniej hak jest zawsze niezawodny.

Walka jest jednak bez zarzutu. Rzeźbienie wrogów mieczem zawsze jest satysfakcjonujące, podobnie jak odbijanie pocisków w odpowiednim momencie. Odbijanie pocisków to w rzeczywistości profit, który odblokowujesz w drzewku umiejętności gry. Umiejętności pojawiają się w twoim menu jako różne kształty i musisz ułożyć je wszystkie w siatce, przypominając system ekwipunku Resident Evil 4 podobny do puzzli. W miarę postępów odblokowujesz dodatkowe moce, takie jak Blink, który celuje i natychmiast zabija pobliskich wrogów, oraz Surge, który wysyła falę energii, która zabija wszystko wokół ciebie. Warto zapoznać się z każdym pomocnym narzędziem, które otrzymasz, ponieważ będziesz ich potrzebować.

Ghostrunner ma tak wiele do zrobienia. Wygląda oszałamiająco i w większości czuje się fantastycznie, zwłaszcza biorąc pod uwagę niesławne, chybotliwe połączenie platformowe z perspektywy pierwszej osoby, wokół którego buduje większość rozgrywki. Ale przynajmniej dla mnie powstrzymuje to jedna ważna decyzja projektowa: to po prostu zbyt trudne.

A raczej jest to trudne w niepotrzebnie karzący sposób. Podobnie jak Hotline Miami czy Katana Zero, wszyscy w Ghostrunner giną po jednym trafieniu, w tym ty i wrogowie. Szybko wznawiasz się ponownie po śmierci i masz nieskończone życie, więc ukończenie sekwencji sprowadza się do stopniowego zapamiętywania układu i wykonywania właściwej strategii, a nie ślepego szarżowania i przetrwania dzięki skórze zębów.

Pomyślne ukończenie biegu to odurzające uczucie. Ekscytująca prędkość zamienia się w brutalną przemoc. Jednak ciągłe powtarzanie zmiażdżyło wszelkie poczucie rozpędu i osłabiło moją ogólną radość. To sprawiło, że poczułem się, jakbym marnował swój czas, jedno z najgorszych uczuć, jakie może wywołać gra. Gra ma 17 poziomów, które mogą być dość długie, a tylko w jednym z nich zginąłem ponad 100 razy. Mniej razy umierałem w Hadesie, grze roguelite, która wyraźnie opowiada o śmierci i powtórzeniu. Moje ulubione wspomnienia nie dotyczą odnoszenia sukcesów przez praktykę, ale cudownego pokonania jakiegoś obszaru za pierwszym razem, z ulgą, że nie będę musiał tego powtarzać.

Ostatecznie platformówka z perspektywy pierwszej osoby ze swej natury jest po prostu kiepsko dopasowana do tego rodzaju kary. Uwielbiam Hotline Miami, ale ta gra działa, ponieważ zapewnia poziom precyzji i informacji wizualnych, których Ghostrunner po prostu nie może. Jest zbyt rozmyty. Umieranie, ponieważ zostałem postrzelony przez kogoś poza ekranem lub nie wykonałem odpowiedniego skoku przez ścianę, jest złe i niesprawiedliwe. Zniechęciło mnie to do eksperymentowania z skądinąd wysublimowaną mechaniką walki i ruchu, przepełnioną kreatywnym i ekspresyjnym potencjałem, ponieważ moja postać jest tak delikatna. Nawet Superhot daje ci więcej czasu i lepsze wyczucie otoczenia, dzięki czemu możesz odpowiednio rozwiązać zagadki bojowe. Musiałem odblokować dodatkową kreskę w zwolnionym tempie, aby w ogóle mieć trochę miejsca na oddychanie.

Szkoda też, ponieważ gdybyście wzięli ruch, walkę i projekt poziomów Ghostrunnera, ale zamieniliby system zdrowia, powiedzmy, Doom Eternal, byłaby to absolutnie jedna z moich ulubionych gier roku. Jestem pewien, że nie byłoby to takie proste, zespół musiałby zrównoważyć wrogów i ponownie rozważyć inne opcje projektowe, ale przynajmniej zaoferować opcję. Gra może być trudna i nadal zapewniać graczom elastyczność. Tak jak teraz, Ghostrunner wydaje się być skierowany tylko do najbardziej masochistycznych fanów gier akcji, ludzi, którzy z pewnością prześlą niewiarygodne filmy z speed runami, które reszta z nas może oglądać i cieszyć się.

Ghostrunner korzysta z graficznej magii, ponieważ ostatecznie jego liniowe poziomy są dość małe i ograniczone. Nazwij to efektem Super Mario Galaxy. Jego wymagania techniczne nie są więc tak wysokie, jak mogłoby się wydawać na podstawie wizualizacji. Gra zmierza także na konsole, w tym na skromną konsolę Nintendo Switch.

Aby grać w Ghostrunnera na PC, potrzebujesz sprzętu do gier, który zawiera co najmniej procesor Intel Core i5-2500K, procesor graficzny Nvidia GeForce GTX 1050 lub AMD Radeon RX 550, 8 GB pamięci RAM, 22 GB pamięci masowej i system operacyjny Windows 7.

Możesz bawić się różnymi ustawieniami graficznymi, takimi jak jakość tekstur, odblokowywanie liczby klatek na sekundę i stonowanie rozmycia ruchu. Nawet na niższych ustawieniach gra zachowuje wiele ze swojego wizualnego uroku. Ghostrunner ma 34 osiągnięcia Steam. Grałem tylko za pomocą kontrolera, ale gra obsługuje również schemat sterowania myszą i klawiaturą.

Mam niską tolerancję na ekstremalne trudności w grach, ale mogę to znieść, gdy jest to naprawdę integralna część doświadczenia. Zagorzali gracze, a nawet programiści z One More Level i Slipgate Ironworks mogą argumentować inaczej, ale mocno wierzę, że Ghostrunner byłby lepszym tytułem, gdyby był łatwiejszy. Wygląda niesamowicie i pochwalam jego ambicję, by przesunąć jej skądinąd cudowną i zwinną kontrolę walki w pierwszej osobie tak daleko, jak to tylko możliwe. To powiedziawszy, jest to problem, gdy zarówno gra, jak i gracz nie mogą nadążyć.

Każdy napotkany obszar staje się baletową łamigłówką, mieszanką biegania po ścianach i starć z wrogami, które należy szybko poruszać z płynnością, rześkim i szybkim myśleniem. Naprawdę podobał mi się przepływ Ghostrunnera, projekt poziomów i mechanika pięknie się ze sobą łączą, tworząc niezwykle płynne wrażenia.

Po drodze zbierasz nowe umiejętności do walki i platformówki, ale inną cechą, która naprawdę mi się podobała, był system umiejętności. Twoje umiejętności składają się z kształtów tetromino, które musisz dopasować do siatki. Możesz je obracać i zamieniać, aby spróbować aktywować wymagane umiejętności w stylu Tetrisa. Miłą małą zmarszczką w tym systemie jest to, że każda pozostawiona przestrzeń zwiększa twoją moc „skupienia”. To wszystko jest całkiem urocze.

Ghostrunner działa teraz w 4K, 120 FPS, jeśli masz odpowiednią konfigurację, a także obsługuje Ray-Tracing. Ogólnie rzecz biorąc, aktualizacja tworzy znacznie lepszy produkt niż ten, który jest dostępny na PS4. Otoczenie błyszczy, twoje miecze wyglądają tak ostro i chociaż wcale nie jestem snobem graficznym, wszystko wygląda po prostu znacznie lepiej.

Istnieją oczekiwane dzwonki i gwizdki DualSense, a haptyka i adaptacyjne wyzwalacze zapewniają, że poczujesz każdą śmierć i każdy strzał z hakiem. Naprawdę czuję, że DualSense naprawdę podnosi tę grę, sprawia, że ​​parkour jest bardziej wciągający, a walka bardziej instynktowna. Staram się, aby gra była równie dobra na innych kontrolerach lub z klawiaturą i myszą.

Moim zdaniem, fajna gra, która daje sobie radę na ze słabymi pc. Polecam.