Recenzja:

L.A. Noire jest detektywistyczną grą TPP osadzoną w latach 40 XX wieku studia Team Bondi i Rockstar Games. Premiera na ps3 i Xbox360 miała miejsce 17 maja 2011 roku i na PC 8 listopada 2011 roku. Wiele osób myślało, że to będzie policyjne Grand Theft Auto.  Głównym bohaterem gry jest weteran II wojny światowej Cole Phelps, który po wojnie wrócił do kraju i poszedł do policji. Na początku jesteśmy zwykłym policjantem patrolowym jednak szybko awansujemy do różnych innych wydziałów. Prowadzimy wiele spraw a większość z nich szczególnie te w późniejszych wydziałach są powiązane ze sobą. Miejscem rozgrywki jest bardzo duże Los Angeles jednak miasto jest brzydkie i nie ma w nim nic do roboty poza głównym wątkiem. Jedyną wartą jakiejkolwiek uwagi aktywnością są przestępstwa dziejące się na mieście jednak są dużo słabsze od wątku głównego i po jakimś czasie stają się nudne. Gra posiada jakieś znajdźki jednak nie są warte uwagi. W grze jest opcja szybkiej podróży, wystarczy przytrzymać klawisz odpowiedzialny za wsiadanie do pojazdu i wtedy nasz partner poprowadzi. Gra nie posiada oficjalnej polskiej wersji językowej, na szczęście można pobrać nieoficjalne spolszczenie z Internetu, które jest całkiem dobre. Gra posiada mechanikę przesłuchań, która działa tak że wybieramy pytania, które chcemy zadać świadkowi/podejrzanemu a po jego odpowiedzi możemy uwierzyć mu, zwątpić lub oskarżyć o kłamstwo. W przypadku wybrania trzeciej opcji będziemy musieli podać świadkowi/podejrzanemu dowód. W zależności od tego, ile się dowiemy będziemy mogli zakończyć każdą sprawę na różne sposoby. Za każdą sprawę dostaniemy ocenę 1-5 gwiazdek i później możemy powtarzać sprawy z poziomu menu głównego, aby zobaczyć inne zakończenia. Wadą przesłuchań jest to, że często świadkowie lub nawet poszkodowani kręcą bez powodu tylko po to, żeby urozmaicić rozgrywkę. Zdarzają się również sytuacje w których oskarżamy kogoś o kłamstwo mamy 2 dowody świadczące o tym, ale musimy wybrać ten, który twórcy uznali za poprawny. W grze obecna jest technologia Motion Scan dzięki której mimika twarzy jest bardzo realistyczna. Pomaga to w przesłuchaniach jednak wygląda to dziwnie w porównaniu z niezbyt realistycznymi twarzami.

Grafika w grze jest słaba nawet jak na 2011 rok. Dystans renegowania jest dosyć krótki, tekstury i cienie nie są zbyt ostre, a na dodatek w grze występuje błąd, który blokuje klatki na sekunde na poziomie 30. Można pobrać program, który naprawia ten błąd niestety nie działa on na wszystkich rozdzielczościach. Gra ma naprawdę niskie wymagania sprzętowe i nawet na słabszym sprzęcie powinna chodzić bez zarzutów. 14 listopada 2017 roku został wydany lekki remaster na konsole playstation4, xbox one oraz nintendo switch. Jako że nie posiadam żadnej z tych konsoli to nie będę oceniać tego remastera w tym artykule.  Fabuła w tej grze jest naprawdę wciągająca, średniej długości z ciekawym zakończeniem jednak nie będę tutaj spoilerować. W radiu gra główne jazz co pasuje do klimatu lat 40 XX wieku. Model jazdy nie wyróżnia się niczym szczególnym, ale nie jest też zły. Jeżeli chcemy bardziej wczuć się w klimat gry możemy w ustawieniach włączyć czarno-biały obraz.

Momenty akcji w grze są mocno przeciętne. Strzelanie z systemem osłon niczym się nie wyróżnia i po kilku nieudanych próbach można po prostu pominąć ten kawałek misji. Pościgi polegają na tym, żeby podjechać blisko ściganego samochodu tak aby nasz partner przestrzelił mu opony lub można też taranować ten samochód. W grze nie ma mechaniki drive-by. W każdym wydziale jeździmy innym samochodem, można również skonfiskować jakikolwiek samochód w imię policji. Są również pościgi piesze, które są całkiem proste. Pojawiają się też misje w których trzeba śledzić podejrzanych samochodem co nie jest zbyt ciekawe ani trudne, jak i śledzenie piesze które jest naprawdę nudne i czasem można się przypadkiem zdemaskować. Sprawy są jednak naprawdę ciekawe i każda jest trochę inna. Jeżeli nie znajdziemy jakiegoś dowodu to może się zdarzyć sytuacja, że ktoś kłamie, ale my nie możemy mu tego zarzucić, ponieważ nie mamy na to dowodu. Zdarzają się sprawy, w których mamy dowody na dwóch oskarżonych i sami musimy wybrać, którego oskarżymy. W zależności od tego, które wybierzemy to zakończenie będzie inne, ale nawet jak źle wybierzemy to fabuła się nie zatrzyma i nie będzie miało to wpływu na kolejne sprawy.

Podsumowanie:

Plusy:

-fabuła

-motion scan

-przeszukania i przesłuchania

-bardzo niskie wymagania sprzętowe

Minusy:

-grafika

-elementy akcji

-w grze nie ma nic do roboty poza wątkiem głównym

Ocena:7-/10

Mimo wielu wad bardzo przyjemnie grało mi się w L.A. Noire dlatego dostało ode mnie mocną ocenę i polecam tą grę szczególnie osobą lubiącym gry detektywistyczne. Niestety jest to raczej gra na raz.