Dzisiaj natomiast o Rayman, czyli gra, kształtująca dziciństwo wielu osób. Mimo swej daty, nadal zachwyca swoją aktualnością, np. pod względem grafiki. O unoszących się w powietrzu początkach tego bohatera dowiedzieliśmy się dwa lata temu, kiedy Ubisoft wypuścił na świat swoją przygodę z platformówką 2D, majestatyczną rozgrywkę w stylu Titch timing, przesyconą pięknymi wartościami produkcyjnymi i muzyką, która zdobyła nagrody na całym świecie. Słusznie wspięła się na czołowe miejsca Gry Roku na listach wielu krytyków i przynajmniej dla mnie osobiście przypomniała nam, dlaczego w ogóle gramy w gry.

Czysta, nieskażona zabawa. Nie jest więc niespodzianką, że ta kontynuacja została szybko zlecona przez gigantyczny dom produkcyjny Ubisoft i być może jeszcze mniej zaskakujące, że magiczna formuła dostarczona przez jej poprzednika pozostała w dużej mierze nietknięta. Rayman Legends gra cudownie, pięknie wygląda i brzmi fantastycznie. Na szczęście spełnia obietnicę zapewnienia większej zabawy i podąża za nią kolosalnym kopcem dodatkowej treści, która wciąż daje. To więcej tego samego, tak, ale to jest dokładnie to, na co każdy mógł naprawdę liczyć. Łamanie kości. Wszystko, czego oczekuje fan, pozostaje: płynny ruch, natychmiastowy czas reakcji i zdrowa dawka szaleństwa. Nowi gracze, choć mogą nie być szczególnie pomocnym kierowaniem się garścią wskazówek pojawiających się na ekranie, nadal szybko zrozumieją koncepcję i będą biegać, skakać, zbierać lumsy ("monety" świata Rayman) i przebijać się przez bezmyślne wrogowie w ciągu kilku chwil. Następnie zaczynają wspinać się po profesjonalnie przygotowanej krzywej trudności, która sprawia, że ​​gracze przechodzą od krętych głupców do profesjonalnych freerunnerów, wykonujących niesamowicie intensywne wyczyny pod koniec gry. Całkowicie zabawny tryb dla wielu graczy na szczęście pozostał nietknięty.

Maksymalnie 4 graczy może lokalnie wchodzić i wychodzić i biegać przez dowolny wybrany poziom, pomagając (a czasem przeszkadzając) swoim przyjaciołom. Granie z sojusznikami przy pozostawieniu nienaruszonej struktury zmienia atmosferę na każdym poziomie, ponieważ mogą oni wchodzić w interakcje, aby dostać się do trudno dostępnych miejsc, podczas gdy solo i śmierć nie rzucają już z powrotem do ostatnich (na szczęście blisko siebie) punktów kontrolnych. Zamiast tego twoja postać nadmuchuje się jak balon, pozostawiając cię w powietrzu, czekając, aż przyjaciel cię uzdrowi. Rezultatem tego zgrabnego projektu jest gra przyjazna rodzinie, pozwalająca zaawansowanym graczom pomagać tym, którzy walczą, a ponieważ gracze mogą nawet uderzyć przyjaciół, po prostu wdawać się w zabawną bójkę. Wielu nowych wrogów zmienia tempo gra

Przyznając, że fabuła (lub w ogóle jakikolwiek kontekst) jest zwykle daleka od umysłu gracza platformówki 2D, twórcy zrezygnowali z dość liniowego postępu poprzedniej gry na rzecz bardziej otwartego podejścia. Rezultatem jest Galeria, ogromna ilość tematycznych pokoi ozdobionych obrazami, z których każdy pełni rolę bramy do poziomu. Zasadniczo unikalny grywalny interfejs użytkownika, gracze mogą spacerować po tych korytarzach, wskakując do dowolnego obrazu, zakładając, że został odblokowany. Znudzony poziomem lub światem, przez który obecnie biegniesz? Dlaczego nie przenieść się do innego świata, spróbować czegoś nowego? Znudzony tym? Może spróbujesz niektórych codziennych wyzwań, w których zmierzysz się z całym światem w ekstremalnych wyzwaniach czasowych, spróbujesz szczęścia, zdrapując karty, odwiedź swoją jaskinię stworzeń, zagraj w szybką grę w szaloną grę wieloosobową „Kung Foot”, a nawet zagraj reinkarnowane poziomy z Origins? Poziom dodatkowej zawartości jest zdumiewający, niektóre z nich wymagają dalszych wyjaśnień, a jeszcze więcej, które gracz powinien odkryć. Na przykład zdrapki, zdobyte poprzez ukończenie poziomów z zdrową dawką zebranych lumów, są rozdzielane przez zgrabną, choć raczej niepotrzebną mini-grę, nagradzającą graczy dodatkowymi lumami, teensies (małe stworki, które odblokowują kolejne poziomy), dodatkowe poziomy lub kolekcjonerskie potwory.

Jeśli masz znajomych, możesz całkowicie uniknąć problemu, ponieważ gra obsługuje do 5 graczy w trybie współpracy, która szybko staje się tak gorączkowa, jak to, czego prawdopodobnie doświadczyłeś w New Super Mario Bros. U. Wpadnij i odpadnij kooperacja sprawia, że ​​dodawanie dodatkowych graczy jest dziecinnie proste, więc jeśli zdarzy ci się zacinać do gry, a znajomi wpadną do ciebie, możesz wprowadzić ich do gry bez konieczności wycofywania się i tworzenia gier specjalnie dla nich.

Z kolei te potwory są przechowywane w twojej kryjówce i jeśli odwiedzane codziennie, nagradzają cię dodatkowymi lumami, które odblokowują zmiany kostiumów i inne grywalne postacie… jest to przeciążenie do kolekcjonowania i czasami wydaje się nieco efekciarskie. Jednak nagrody są tak jawnie rzucane w ciebie w tak stałym tempie, że nigdy nie staje się to grindem, zamiast tego czujesz się jak radosna kpina z obecnego trendu gier społecznościowych wypełnionych takimi kolekcjonerskimi przedmiotami. W rzeczywistości działa jako przyjemna rozrywka przed powrotem do gorączkowego tempa głównych poziomów. Światowe motywy Legends są tak samo doskonałe jak Origins. Najważniejszym wydarzeniem jest meksykańska fiesta. Jeden szczególny dodatek do gry zasługuje na specjalną wzmiankę, ponieważ po pierwszym pojawieniu się spowodował, że wszyscy w pokoju patrzyli ze zdumieniem i rozbawieniem na jego szczekanie szalonego szaleństwa.

Każdy świat w grze kończy się poziomem muzycznym, co biorąc pod uwagę, że muzyka jest sprytnie zaszczepiona na każdym poziomie, na pierwszy rzut oka wydaje się raczej niepotrzebnym dodatkiem. Jednak nic nie jest w stanie przygotować gracza na kolejne wydarzenia, ponieważ Rayman skacze po ekranie w rytm klasycznej muzyki rockowej, wrogowie tańczą zsynchronizowane, a sceneria zapada się w rytm bębnów. To, co mogło być hołdem dla rosnącego trendu gier zręcznościowych opartych na rytmie, zamiast tego staje się czymś tak absurdalnym, tak pomysłowym i tak niesamowicie zabawnym, że nie sposób nie cofnąć się i nie uśmiechnąć zdumiony, kiedy to doświadczenie się skończy. poprzednia gra może zauważyć pewne drobne różnice w miarę postępów w Legendach, niektóre interesujące i odświeżające, inne nieco bardziej męczące. Być może najbardziej kontrowersyjnym i na pewno podzielonym opiniami jest ponowne pojawienie się wróżki Murfy, która pierwotnie pojawiła się w Rayman 2: The Great Escape. Murfy zostaje wezwany (z frustrująco długą niemożliwą do pominięcia sceną wstępną) na niektórych poziomach, aby pomóc Raymanowi i przyjaciołom, uderzając w znajdujące się poza zasięgiem dźwignie, poruszając się na platformach lub odwracając uwagę wrogów.

Rayman Legends to po prostu gratka do przeżycia zarówno pod względem dźwiękowym, jak i wizualnym, ale specjalne poziomy w grze wymagają od gracza dostrojenia swoich ruchów do muzyki i rytmu utworu. W teorii może to zabrzmieć jękliwie, ale w praktyce jest to o wiele bardziej zabawne, niż można to opisać. Muzyka jest znakomita, poziomy wydają się dobre, a jeśli nie trzęsiesz się na swoim miejscu do końca poziomu, robisz to źle. Te oparte na rytmie poziomy były dla mnie jedną z głównych atrakcji gry, ponieważ jest to jeden z niewielu przypadków w dzisiejszych grach, w których muzyka jest tak solidnie włączona w projektowanie poziomów.

Ogólna estetyka gry jest zgodna z konfiguracją w Origins, chociaż każdy napotkany poziom jest luźno oparty na koncepcji, takiej jak bajka lub miejska legenda. Poziomy wydawały się na tyle wyraźne, że nigdy nie czułem się tak, jakbym wielokrotnie odwiedzał to samo miejsce i chociaż tryby wyzwań ponownie wykorzystują niektóre zasoby graficzne z głównej gry dla jednego gracza, niektórych z nich można się spodziewać, biorąc pod uwagę okoliczności.

Wszystko to odbywa się za naciśnięciem jednego przycisku i może dodać dodatkowy element umiejętności i strategii, jednak zbyt często wyniki są frustrujące, nieprzewidywalne, a co gorsza nieco zepsute. Jest to koncepcja projektowa, która nie do końca dorównuje stratosferycznym wyżynom reszty gry. Z pewnością nie rujnuje tych poziomów, ale często powoduje nieprzyjemny odór wokół tych, w których wróżka postanawia się pojawić. to jest dyskusyjne. Twórcy oparli się na solidnych podstawach Origins i wyhodowali wspaniałą bestię gry, przepełnioną treścią, emanującą piękną produkcją i rozszerzającą się na wspaniałą ścieżkę muzyczną (w tym te szalone poziomy muzyczne). Jest mniej więcej tak bliska perfekcyjnej platformówce 2D, jaka kiedykolwiek była w jakiejkolwiek grze, każda sekunda jest wypełniona satysfakcją i równie zasłużoną frustracją, gdy próbujesz pokonać nikczemne późniejsze poziomy lub rzucić przyjacielowi na wyzwania. Dla graczy młodych, starych i każdego typu pomiędzy Rayman Legends jest gorąco zalecany.

Kooperacja na kanapie jest tak samo opłacalna, jak granie w trybach wyzwań, więc nie wahaj się zaangażować znajomych. W moim domu Wii U stało się czymś w rodzaju maszyny imprezowej. Kiedy przychodzą przyjaciele, wszyscy są tym ciekawi i chcą w to zagrać, więc z radością mogę powiedzieć, że Rayman Legends przechodzi to wyzwanie „przyjaciół nie będących graczami”. To gra, którą możesz dodać do swojej kolekcji, aby pokazać, jak wspaniale jest, gdy znajomi wskazują na twoją konsolę pod telewizorem i wołają: „Hej, czy to nie Wii U?”

Rayman Legends to gra obowiązkowa dla każdego posiadacza Wii U. Z mojego punktu widzenia doświadczenie jest świetne na każdej konsoli, ale niektóre bardziej interaktywne sekcje zostały zastąpione monitami o przyciski na innych konsolach. Nie wyobrażam sobie, by nie móc kontrolować części ekranu dotykowego za pomocą ruchu 1:1 i zamiast tego polegać na naciśnięciach przycisków. Gra mogła być opóźniona w premierze na innych konsolach, ale u podstaw Rayman Legends zawsze była gra na Wii U i widać ją w wykonaniu. Ta gra zasługuje na to, by w nią grać każdy posiadacz Wii U, ponieważ została stworzona specjalnie z myślą o Tobie. Każdemu więc, kto miał zamiar ją kupić polecam, zwłaszcza, że teraz z okazji zimy na steam jest promocja.