Witam w artykule o rocket league, zapraszam do czytania :DDDD

Rocket League musi być jednym z najlepszych i najbardziej oryginalnych tytułów multiplayer wydanych w ciągu ostatniej dekady. Jeśli chodzi o sferę gier wideo, deweloperzy z Psyonix i Panic Button Games stworzyli grę, którą czytając na papierze (piłka nożna... ale samochody), nie sposób nie pomyśleć sobie: to działa. W przypadku gry z tak wielkim potencjałem wybuchowym jak Rocket League, łatwo byłoby spartaczyć każdy jej aspekt - na przykład programowanie mechaniki - ale myślę, że można śmiało powiedzieć, że w arcydziele gier sportowych Psyonix i Panic Button nie popełniono ani jednego błędu.

Koncepcja Rocket League nie jest niczym nadzwyczajnie wyjątkowym; to po prostu pięciominutowa gra w piłkę nożną, w której oczywiście wygrywa drużyna lub gracz z największą liczbą strzelonych goli, ale kreatywność i osobowość Psyonix i Panic Button zaszczepiona w mechanice, dynamice i estetyce daje Rocket League uzasadniony chaos, którego potrzebuje, aby gracz mógł się rozkoszować jej czystą prostotą.

Więc... co sprawia, że Rocket League jest tak niepodważalnie zabawna? Wiele myślałem nad tym pytaniem, ale myślę, że odpowiedź leży w całkowitym braku kontroli nad piłką. Na początku może się to wydawać dziwne, ale pomyślcie o tym: w prawdziwej grze w piłkę nożną gracz używa obu nóg, aby kontrolować piłkę. W Rocket League, dotknij piłki, a ona po prostu odbije się od ciebie, prawie jak odpowiednik gry w prawdziwą piłkę nożną, ale z obiema kostkami związanymi razem.

Chodzi mi o to, że źródłem zabawy w Rocket League jest brak całkowitej kontroli gracza. Owszem, wytrawni gracze potrafią znaleźć sposoby na manipulowanie piłką w dowolny sposób, ale najprościej rzecz ujmując, frajda płynie z tego, że gracz bezskutecznie próbuje wbić piłkę do bramki przeciwnika lub na boisko i ma nadzieję, że ta trafi tam, gdzie chce.

Ale oczywiście, ta podstawowa idea nie byłaby w połowie tak zabawna bez wielu innych godnych pochwały atrybutów gry, takich jak nieskazitelne sterowanie. Nigdy wcześniej nie grałem w grę, w której sterowanie wydaje się tak naturalnie płynąć z palców gracza. Nie wiem jak na innych platformach (ja gram na Xboxie), ale ja nie zmieniłbym sterowania w żaden sposób, ponieważ nigdy nie czułem, że nie reaguje na moje ruchy.

Dodatkowe techniki sterowania również są pomocne i sprawiają, że Rocket League jest znacznie bardziej dynamiczne. Mechanizm skakania, na przykład, ma wiele zastosowań, takich jak nabieranie prędkości lub wykonywanie pewnego rodzaju ruchów "uderzeniowych", które pomagają zarówno w ofensywie, jak i defensywie. Kolejnym genialnym aspektem jest dodanie "boost" (co wyjaśnia się samo przez się), dzięki któremu gracze mogą podnosić się z ziemi w obfitych ilościach i faktycznie demolować samochody innych graczy (tylko chwilowo). Ostatnim z nich jest power sliding, który pomaga graczowi driftować, aby szybko zmienić kierunek jazdy. W powietrzu, ta sama kontrola jest zarezerwowana dla rotacji w powietrzu. Wymieszaj wszystkie trzy (skakanie, podbijanie i obracanie), a gracz będzie w stanie wykonać nieograniczoną paletę często szalonych i precyzyjnych trików powietrznych. Wszystkie te połączone techniki kątowe i siłowe są jednym z powodów, dla których Rocket League jest tak intensywnym i zmiennym doświadczeniem. 

Choć mogę zacząć brzmieć trochę zbyt drobiazgowo, dwa kolejne aspekty, które moim zdaniem zasługują na pochwałę, to rozstawienie i fizyka. Fizyka, po prostu, daje Rocket League poczucie przepływu, podczas gdy rozstawienie elementów wiąże się głównie ze skalą i rozmiarem. Wszystko jest idealnie dopasowane i zaprojektowane: samochody, piłka, mapy (zarówno w poziomie, jak i w pionie), bramki, a nawet małe i duże panele boost (oraz ich częstotliwość). Choć może to zabrzmieć jak nieoceniona ocena, pomyślcie tylko, jak inaczej wyglądałaby gra, gdyby któryś z tych elementów był odrobinę większy lub mniejszy - rozgrywka wyglądałaby zupełnie inaczej, a w rezultacie nie byłaby tak bezbłędnie zwarta.

Twórcy Rocket League w pełni oddają wybuchowość gry poprzez elegancki i kolorowy styl graficzny (plus efekty specjalne!), nadając grze wyrazistości, nie wspominając już o wysublimowanej ścieżce dźwiękowej . Krytycy i gracze narzekają na system loot boxów i blueprintów, ale te narzekania to oczywiście kompletna bzdura - każdy, kto kłóci się o grę ze względu na jej zewnętrzne cechy, jest zbyt pedantyczny (jakkolwiek hipokrytycznie to brzmi), ponieważ powinien skupić się na samej grze, a nie na jej trywialnych zaletach.

Gra stała się tylko lepsza od czasu jej wydania w 2015 roku, głównie ze względu na kilka nowych i ekscytujących trybów gry (rumble jest osobistym faworytem). Dopracowana fizyka i skala są utrzymywane w tych trybach gry i są świetnym uzupełnieniem w przypadku, gdy gracz szuka czegoś trochę świeżego.
(ps. gra 9.5/10)

DZIĘKI ZA PRZECZYTANIE, żEGNAM :DDD