Cześć, dzisiaj opowiem ci o teardown, zapraszam do czytania :DDD

  w Teardown nie mogę latać. Zamiast tego jestem bardziej jak robak. Jadę naprzód, tworząc proste linie podróży, rozbijając, rozbijając i bombardując magazyny i rezydencje. Wyjdę z jednego budynku,

a potem zanurkuję przez własnoręcznie wykonane wejście do drugiego - i zrobię to wszystko, aby szybko ukraść lub zniszczyć zawartość wewnątrz. Teardown opiera się na technicznej magii, która pozwala zniszczyć prawie wszystko na świecie.

Zniszczenie jest całkowicie ziarniste. Przybij młotem kowalskim do ściany, a rozbijesz tynk i cegłę dokładnie w miejscu, w które uderzyłeś.

Wjedź dużą łodzią do drewnianej kabiny zbudowanej na pomoście, a kabina - i łódź - zmiażdżą, rozprysną się i zapadną do oceanu. Rozwój tej niesamowitej technologii wyglądał dobrze w GIF-ach od kilku lat, a jako zabawka jest tak samo zabawny,

jak wyglądał. Każda misja daje ci nieokreślony czas na spacer, zwykle z pół tuzinem pojazdów do prowadzenia i arsenałem narzędzi,

które można ulepszać, aby siać spustoszenie. To marzenie majsterkowicza. Czy mogę zbudować skrót na drugie piętro tego budynku,

strzelając do dziury w ścianie, parkując ciężarówkę na zewnątrz i ustawiając deski jako rampy? Tak, mogę. Czy mogę użyć dźwigu, a

by załadować dwie małe łodzie na trzecią, większą łódź, a następnie wszystkie trzy wpłynąć na bok domu? Tak, mogę - i mam, i znowu będę. Jednak najbardziej imponujące jest to, że cała ta niszczycielska technologia jest nieodłącznym elementem gry.

To więcej niż zabawka. Nie jest nawet połączony z przeciętną grą akcji z perspektywy trzeciej osoby w stylu Red Faction: Guerrilla.

(W Teardown nie ma żadnej walki.) Całe twoje niszczenie i zakopywanie się służy wytyczeniu najszybszej możliwej trasy między konkretnymi obiektami

które misja każe ci ukraść lub zniszczyć, ponieważ gdy już uporasz się z pierwszym z tych obiektów, włączy się alarm i będziesz miał 60 sekund na dokończenie pozostałych i ucieczkę.

To nadaje grze rytm podobny do Poly Bridge lub Opus Magnum. Opracujesz plan, skonfigurujesz go, a następnie przetestujesz. Czy mogę wjechać tym samochodem do oceanu, a następnie pobiec z powrotem do garażu na tyle szybko, by złapać i zatopić drugi samochód? Nie, spróbuj ponownie. Przejście od leniwego zniszczenia do nagłej, błyskawicznej paniki, a wykonanie idealnego napadu po 30 lub 60 minutach planowania jest ogromną nagrodą. Podobnie jak w Opus Magnum, nagrywam swoje wysiłki i zwycięstwa i dzielę się nimi z przyjaciółmi, którzy robią to samo, tylko dla zabawy porównywania radykalnie różnych sposobów rozwiązania tych samych problemów. Nasze rozwiązania są imponujące i zabawne, przynajmniej dla nas, nawet jeśli bledną w porównaniu z tym, co robią inni. Mam nadzieję, że gra rozwinie długotrwałą i fantastyczną społeczność speedrunningową.

Elastyczność, która pozwala na te różne podejścia, jest niezwykle ważna. Po pierwsze, gra podejmuje mądrą decyzję, ustawiając wiele misji w każdej lokalizacji, zmuszając cię do znalezienia nowych sposobów przemierzania znajomych przestrzeni. Każda misja jest również stosunkowo łatwa do pomyślnego ukończenia, z zestawem podstawowych celów, które są proste, a następnie zestawem opcjonalnych celów, które początkowo wydają się niemożliwe. Misja, w której staram się teraz poprawić swój czas, wymaga na przykład kradzieży czterech obrazów z rozległej rezydencji przed ucieczką łodzią motorową, a udało mi się to łatwo osiągnąć w ciągu 60 sekund z kilkoma sekundami do stracenia. Fakt, że w domu znajdują się kolejne cztery opcjonalne obrazy do ukradzenia, jest w tej chwili źródłem przerażenia. Jak do diabła mam ukraść jeszcze cztery obrazy w kilka sekund!? Odpowiedź brzmi, że nie: zaczynam od nowa, uważniej przyglądam się układowi jak złodziej studiujący plany i zastanawiam się, gdzie marnuję czas.

Jeśli to się nie powiedzie, zaakceptowałbym kilka poprawek w fizyce gry. Już teraz robią wrażenie, żeby było jasne, dzięki przedmiotom, które mogą się przewracać i kruszyć w świecie, który ciągle się zmienia. Ale są też trochę losowe i czasami łapię się na błędnych krawędziach interakcji między obiektami w pogoni za najszybszymi czasami, albo jestem sfrustrowany, gdy trasa, która działała ostatnio, nie powiodła się po szybkim ładowaniu, co spowodowało, że obiekty osiadły tylko w nieco innych pozycjach. Istnieje również nieoczekiwane zachowanie związane z wytrzymałością obiektów na ściskanie: lub inaczej, to dziwne, że pojedynczy pozostały odłamek szkła może podtrzymywać całą podłogę z cegły i betonu nad nią, nawet po usunięciu wszystkich innych cegieł i stali. To mała skarga w kontekście gry. Jedynym powodem, dla którego nie przyznaję Teardown tytułu Bestest Best, jest to, że wciąż jest we wczesnym dostępie i chcę poczekać, aby zobaczyć więcej tego, czym się stanie. Na tym etapie jest to ogromne osiągnięcie w burzeniu wież i warte twojego czasu.

Tak więc nadszedł koniec, żegnam was :DDD